De theologe Janet Martin Soskice werd in 1951 geboren in een gegoede Canadese familie. Op latere leeftijd bekeerde zij zich tot het rooms-katholicisme. Ze is vooral bekend onder vakgenoten en schreef geen grote systematisch-theologische werken. Haar oeuvre is klein en volgens sommigen ‘fragmentarisch’. Ook haar wetenschappelijke carrière volgde niet de gebaande paden. Zo werd ze pas in 2009 hoogleraar (Professor of Philosophical Theology), maar dan wel direct aan het prestigieuze Cambridge. Ze doceert ook aan de Gregoriaanse Universiteit in Rome, een instelling die binnen de Rooms-Katholieke Kerk een bijzondere status heeft. Ze is gehuwd met de schilder Oliver Soskice, en samen geven zij ook lezingen en schrijven ze over de interactie tussen religie en kunst. Soskice is het meest bekend om haar congresbijdragen, zowel als spreker als gast. Ze staat bekend om haar scherpe verstand, enorme kennis en observaties die getuigen van een grote diepzinnigheid. Haar belangrijkste theologisch project betreft de Godstaal, dat wil zeggen, over de vraag hoe we over God kunnen spreken in deze tijd. In haar oeuvre grijpt ze terug op haar eigen ervaringen als vrouw, die ze vruchtbaar wil maken voor de theologie. Daardoor wil ze nog wel eens geclassificeerd worden als een ‘feministisch’ theoloog, maar tegelijkertijd is ze behoorlijk kritisch op haar ‘collega’s’.