Een caritasinstelling is verbonden aan één parochie. De caritasinstellingen volgen daarom de parochie waar het gaat om samenwerking en samenvoeging. Niet elke parochie heeft een caritasinstelling in de vorm van een rechtspersoon. Er kan ook sprake zijn van een parochiële werkgroep die de caritasgelden beheert. Een rechtspersoon kan niet samengevoegd worden met een werkgroep. Wel kan naast de nieuwe parochie een nieuwe rechtspersoon voor caritas opgericht worden en kunnen de taken en gelden van de oude werkgroep(en) caritas aan deze worden overgedragen. Van belang is dat gelden die bestemd zijn voor caritas ook daarvoor bestemd blijven. Door het bijeen brengen van middelen kunnen voorzieningen en projecten voor diaconie en caritas beter opgezet worden. Men kan activiteiten, projecten en werkzaamheden organiseren op zowel het niveau van de parochie als op het niveau van plaatselijke locaties of geloofsgemeenschappen.
Een grotere caritasinstelling vraagt - net als de grotere parochie - om een andere organisatie dan een kleinschalige. Het is van belang om een goed evenwicht te vinden tussen centraal aansturing (bestuur) en decentrale uitvoering van activiteiten (werkgroepen). In een grotere organisatie moet vanzelfsprekend planmatiger gewerkt worden en in een goede open communicatie. Artikel 13 van het Algemeen Reglement opent de mogelijkheid om als caritasinstelling, in overleg met de parochie, een Raad van Advies in te stellen. Deze Raad kan kandidaten voor het bestuur voorstellen en gevraagd of ongevraagd advies geven. Raden van Advies als hier bedoeld zijn in de bisdommen over het algemeen nog niet veel van de grond gekomen. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de gesloten wijze van werken die caritasinstellingen vaak nog kennen en de kleinschaligheid waarin wordt gewerkt. Omdat iedereen elkaar wel kent vindt men een structuur niet nodig. De Raad van Advies is echter een goede mogelijkheid om aan het contact tussen de parochie en de caritasinstelling vorm te geven, waardoor diaconie en caritas meer gecoördineerd aangepakt kunnen worden. Door kennis en ervaring uit te wisselen kunnen meer betrokkenen in de parochie profiteren van succesvolle projecten en bestaat minder het gevaar van een eenzijdige benadering. In een caritasinstelling die zich geografisch over een groot gebied uitstrekt, is de Raad van Advies bovendien een goed hulpmiddel om het centrale en decentrale niveau met elkaar in verbinding te brengen.
