Toen christendom en Jodendom uiteengingen, ontstond er in de eerste helft van de tweede eeuw een apart christelijk Paasfeest naast het Joodse Pesachfeest. In de paasvigilie werden lijden, sterven, opstanding en hemelvaart van Jezus Christus herdacht, en de bevrijding van de mens die hiervan het gevolg is, gevierd. Nadat het christendom onder Constantijn een toegestane religie was geworden, werden allerlei vasten- en feestdagen toegevoegd: de veertigdagentijd, Goede Vrijdag, hemelvaartsdag. Ook werd de paasvigilie de doopdienst bij uitstek.

Aanvankelijk vierden de christenen hun Paasfeest op dezelfde dag als het Pesachfeest, 14 Nisan. Vrij snel ontstond echter de gewoonte om het op de zondag na (of op) 14 Nisan te doen. Ook nadat het merendeel van de christenen het feest op zondag was gaan vieren, heeft het nog eeuwen geduurd voor men het eens was over de precieze datum, aangezien er verschillende berekeningen werden gehanteerd.