Plotinus_werd_ca._204_na Chr. te Lycopolis in Egypte geboren. Na filosofie te hebben gestudeerd onder Ammonius Saccas in Alexandrië verhuisde hij naar Rome, waar hij zich als docent wijsbegeerte vestigde. Zijn grote werk, de Enneaden, werd pas na zijn dood (in 270) uitgegeven door zijn leerling Porphyrius. Plotinus zag zichzelf als trouw volgeling van Plato, maar zijn leer is eerder een synthese van de hele Griekse filosofische traditie, gecentreerd in Plato’s metafysica. Hij wordt beschouwd als de stichter van het neoplatonisme.

Volgens Plotinus’ filosofie staat aan het begin van alles ‘het Ene’, dat ook het Goede is. Uit deze eerste hypostase ontstaat de Geest als tweede hypostase en daaruit de Ziel als derde hypostase, die de bron is van alle zielen in de waarneembare werkelijkheid. Doel van de zielen is om weer één te worden met het Ene door middel van mystieke contemplatie. Volgens Porphyrius zou Plotinus zelf deze eenheid vier maal hebben ervaren.