_

Het platonisme was in de oudheid een beweging van denkers die Plato (4e eeuw v. Chr.) als hun leermeester beschouwden. Zijn grootste leerling Aristoteles bekritiseerde zijn meester en stichtte zijn eigen school. Plato’s school, de Academie, ontwikkelde zich in de richting van het scepticisme, waarna zijn gedachtegoed, gekarakteriseerd door een nadruk op transcendentie, tot de eerste eeuw v. Chr. weinig aandacht kreeg. Daarna ontstond het middenplatonisme, dat zich op Plato baseerde, maar een deel van Aristoteles’ kritiek en ook onderdelen uit andere stromingen in zijn filosofie integreerde. De Plato-interpretatie van Plotinus en zijn volgelingen, vanaf de 3^e eeuw na Chr., staat bekend als het neoplatonisme.

In de Introductie wordt het onderscheid tussen de diverse vormen van platonisme geïllustreerd aan de hand van de receptie van Plato’s werk Timaeus.

Lees verder »