In de eerste eeuwen na Christus werd de Logos verbonden met mythische figuren, waarvan Hermes een van de belangrijkste is. We vinden dit o.a. terug in de gnostiek en bij Plutarchus en Cornutus.

Ook in het neoplatonisme van Plotinus (2e eeuw) speelt de Logos een essentiële rol. Door middel van de ‘uiting’ Logos brengt het Ene de tweede hypostase, de Nous, voort. De Nous contempleert het Ene en daardoor ontvangt hij de volheid van het Ene en valt hij uiteen in deelgeesten of deel-logoi. Door zich te ‘uiten’ brengt de Nous de derde hypostase voort, de Ziel. Door de Nous te contempleren ontvangt de Ziel de deel-logoi. Als de Ziel zich ‘uit’, ontstaan de Wereldziel en de natuur. De Wereldziel maakt het heelal en valt uiteen in deelzielen, die ook deel-logoi zijn. Op het niveau van de natuur werkt de Logos door middel van de logoi spermatikoi, kiemkrachtige beginselen die de materiële structuren doen ontstaan.