Er zijn verschillende afbeeldingen van biddende figuren bewaard gebleven uit de eerste eeuwen van de kerk. Deze figuren staan steevast afgebeeld met open ogen en geheven handen. Beide aspecten drukken uit, dat de gelovige bidder het heil van boven, dat wil zeggen van God verwacht. Deze gebedshouding herinnert ons aan de leerlingen, die op de dag van Christus’ hemelvaart hun meester los moesten laten: verwachtingsvol en gespannen keken ze omhoog. Hoewel er veelvuldig moet zijn gebeden door de eerste christenen, zijn er in verhouding weinig gebeden op schrift gesteld. Het grootste deel daarvan is liturgisch van aard, en leert ons dus weinig over het persoonlijke gebed. Toch is het mogelijk uit verschillende bronnen een aantal kernwaarden van het vroegchristelijk gebed te destilleren.